Zachęcam do odsłaniania piękna w fotografii, tej klasycznej, jak i w nowoczesnych stylach. Dopiero ostatnio zaobserwowałem potencjał jaki drzemie w nowatorskich strukturach „malowania światłem” (fotografa). Zainteresowałem się techniką HDR, gdzie zakresy tonalne są niewspółmiernie wyższe od owych w fotografii klasycznej. Część osób znająca HDR z innych zdjęć kojarzy tę sztukę z wynaturzonym spojrzeniem, gdzie zdjęcia wysoce nieziemsko wyglądają, niekiedy wręcz okropnie. A to jest jedynie procedura, i jak kto ją spożytkuje to takie będą rezultaty, bo można zrobić zdjęcie tą metodą, tak by wyglądało jak to co zobaczył fotograf. Oczywiście szkoda nie spożytkować potencjału jaki znajdujemy w HDR i robić wyłącznie „klasyczne” fotografie. Toteż staram się popatrzeć na temat, tak jak kiedyś malowałem obrazy i kreśliłem rysunki – pod kątem zainteresowania i olśnienia odbiorcy. Zatem moje prace już po części są, a będą jeszcze mocniej przerysowane, równane do malarstwa raczej niż fotografii klasycznej. Tym razem w tych zdjęciach do głębi porzuciłem z naturalistycznego ujęcia nastawienia do zdjęć, przez co mają prawo one wydawać się egzotyczne, przekoloryzowane, niezwyczajne. Takiustanowiłem kurs, bowiem takie „zwykłe” zdjęcie jest w stanie wykonać i uliczna kamera (monitoringu), i nie ma w tym moim zdaniem żadnej „iskry” – osobowości.